… als ze schrikt?” Zomaar een van de vele vragen die bezoekers van onze kinderboerderij stellen. Meestal weten onze vrijwilligers daar wel een antwoord op. En al zeker Alexandra, sinds 1 mei van dit jaar onze beheerder. Ze heeft een para veterinaire opleiding in Barneveld afgerond, dus dan weet je het wel! Met als kanttekening dat Alexandra na die studie nogal een ander werkveld vond en daar jaren carrière maakte. Hier en daar zijn dus wel wat feitjes weggezakt. Maar dan is Google je handige hulp, toch? En waar zo’n zoekmachine ook wel wat flauwekul op het internet vindt, weet Alexandra dank zij haar opleiding kaf van koren te scheiden.
Vanmorgen was ze al vroeg op de Landerij. Er was een klein probleempje met het alarm geconstateerd en daarom moest ze aanwezig zijn voordat de schoonmaakster in de problemen zou komen. En natuurlijk houdt ze ook de vinger aan de pols voor het grondig oplossen van deze kwestie. Puntje op haar lange actielijst. Maar ik zie dat er ook al heel wat kwesties zijn afgestreept. Never a dull moment in de werkdagen van onze beheerder. Dat vindt ze alleen maar plezierig. Geen dag is hetzelfde. maar ook: ‘Nee bestaat niet’ voor Alexandra. Straks gaat ze de EHBO-koffers controleren. Ze heeft al gezien dat er spulletjes over de datum zijn en die worden dus nu snel vervangen. Volgende week krijgt ze een milieucontroleur op bezoek en ze twijfelt er niet aan dat ook dat weer de nodige klusjes oplevert. Het kan nooit zo intensief zijn als in haar vorige week bij het beheer van benzinestations, maar ook hier zal ze de aanbevelingen serieus nemen.
Al is Alexandra dus jaren werkzaam geweest buiten de dierenwereld, toch waren flora en fauna altijd dichtbij. Paardrijden was en is haar grote liefhebberij en thuis heeft ze een hond en twee poezen. Spannender nog vind ik de verhalen over werkvakanties in Spanje, bij de opvang van verwaarloosde paarden. en het summum: net zo’n vakantie in Indonesië met de zorg voor allerlei soorten reptielen en vogels, maar ook orang-oetans. Vooral die laatste dieren vertoonden flink wat gedragsproblemen en konden lang niet allemaal na verloop van tijd weer vrijgelaten worden. Maar het is kicken om ze goede zorg te bieden en daarom staat nog zo’n trip, maar dan naar de binnenlanden van Borneo, hoog op het wensenlijstje van Alexandra.
Voor nu staat de verzorging van de levende have en de omgeving van de kinderboerderij voorop, uiteraard in een plezierige samenwerking met alle vrijwilligers van Landerij De Park. En niet te vergeten de contacten met de bezoekers. Kom je Alexandra tegen (en die kans is best groot), vraag dan maar eens hoe het zit met die geit.